“Az Çoktan Fazladır.”

Yaşantınızda maddesel ve nesnel kavramlara çok fazla önem verdiğinizi hissettiğiniz oluyor mu?

Misal, hali hazırda var olan arabanızın bir üst modeline sahip olmayı ya da zaten kullandığınız serinin son çıkan en gözde telefonuna sahip olmayı düşlemek mi sizi daha çok heyecanlandırıyor; yoksa daha önce hiç görmediğiniz bir cennet koyda kahvenizi yudumladığınızı düşünmek mi?

Aslında konu tam olarak bu da değil. Konu, minimalizmin size asıl özgürlük yolunda sağladığı yaşam felsefesi…

Sözünü ettiğimiz asıl özgürlük ise; endişelerimizden, kaygılarımızdan kurtulmak. Ta bilinçaltımızdan gelen ve bize fark ettirmeden aslında üzerimizdeki birçok mutsuzluğun nedeni olan, hayatlarımızı etrafında inşa ettiğimiz tüketim kültürü…

Teknolojik aletlere, giysilere, hayatımızı kolaylaştırmak adına edindiğimiz onca şeye sahip olmak anormal bir durum değil tabii ki… Yani elbette, maddesel varlıklar edinmemiz, yaşamgereği gayet olağan, burada bir yanlışlık yok. Konudaki asıl yanlışlık, edindiğimiz eşyalara yüklediğimiz anlam… Bazen kendimizi öyle kaybedebiliyoruz ki;sağlığımızdan, ilişkilerimizden, tutkularımızdan, kişisel gelişimimizden bile ileride tutabiliyoruz sahip olduğumuz cansız varlıklara olan bu bağlılığımızı…

Minimalistlerise, mutluluğu ve hayatın anlamını nesnelerde değil, hayatın kendisinde arıyor; bu nedenle de hayatlarında neyin gerekli ve neyin gereksiz olduğunu belirlemek tamamen onlarınkontrolünde oluyor...

Sağlıklı bir düzene odaklanıp, bu doğrultuda yaşamaya zemin hazırlayan minimalizm, kişinin ihtiyacı olandan fazlasına sahip olmasını ret ediyor. Anı yaşayıp, yaşam kalitesini yakalamaya yardımcı oluyor. Hani o her şeye sahip olmanın verdiği samimiyetsiz bir hoşnutsuzluk vardır ya, onu da ortadan kaldırıyor. Böylece, hayatta mutsuz olarak kaybedilen zamanın geri kazanılmasına yardımcı oluyor. Aile yaşamı ve ebeveynlik yönünden de, ruhsal açıdan doygun bireyler yetiştirilmesine yardımcı olan bu düşünce, bu sayede insana, kendisinin ötesinde bir dünyaya katkıda bulunduğunu hissettiriyor.

Daha fazla yaratıp, daha az tüketmenin hazzına varıldığında ve tüm o fazlalardan arınmışlığı fark ettiğinde ise insan, hayatın amacını keşfediyor…

Minimalizme ilk adımları atmak elbette hiç kolay değil. Fakat bu felsefik yolculukta ne kadar uzağa gidilirse, alınan ruhsal geri dönüşüm de o kadar dingin hissettiriyor.